De Vondeling

Maandagavond ging de telefoon, het was al over negenen. een goede kennis
van mij belde op en vertelde dat haar schoonvader s'middags bijna een
kitten tussen de grasmachine had. Wat moet ik doen? Nou, wil je het in
leven houden, dan moet je het elke 2 uur drinken geven! Omdat alle
winkels dicht waren, zei ik kom maar hierlangs rijden dan, dan kan je
hier wel wat melk meenemen, en een flesje. En zal ik voor doen hoe het
moet. Ik had zelf op dat moment ook een nestje van 3 weken oud wat ik
ook moest bijvoeden, maar dat was nog maar 4 keer per dag, want de
moeder die ziek was geweest ging ze zelf weer verzorgen, en de melk kwam
ook weer op gang.

Het flesje en de melk heb ik klaar gemaakt, en toen kwamen ze met een
klein tijgerpoesje van als ik zo het bekeek van 1 dag oud, of nog niet
eens. Ik zal ze in het verhaal Jan en Lies noemen. het tijgertje werd
Micky genoemd. In de eerste instantie dacht ik nog, ik leg ze wel bij
deze moederpoes aan, maar omdat je niet weet war dat katje vandaan komt,
durfde ik dat niet i.v.m. ziekte overbrengen.. En omdat Jan toch een
weekje vrij was, kon hij mooi Micky om de 2 uur voeden. Het verbaasde
mij hoe Jan er mee omging, hij moest nooit iets van katten hebben, wel
hebben ze 2 honden, een Golden Retriever en een Amerikaase Staffords
terrier. Lies was altijd al gek op katten, maar Jan moest er niets van
hebben, en als je hem nu zag met dat kleine beestje, met die grote
handen, ontroerde dat mij.

De melk had ik al klaar gemaakt voor ze, en voor gedaan hoe je het gaf,
ook moesten ze het buikje masseren voor de ontlasting en de plas. Het
flesje zat nog niet in het bekje,of het was in een mum van een tijd
leeg, waarna Micky behaaglijk tegen mij aan kroop en ging spinnen. Een
flesje, melk en een electrisch dekentje mee, zo gingen zij naar huis.
Van een goede nachtrust is het niet gekomen, elke 2 uur ging de wekker.

De volgende dag werd ik weer gebeld, er was er nog 1 gevonden, een
pikzwarte, die hebben ze ook op gehaald, dus werd het 2 kittens flessen.
Alles groeide goed, totdat ik zondagmiddag werd gebeld, dat Micky niet
meer drinken wilde, Ik ben er meteen heen gegaan, en zag al meteen dat
het niet goed was. Je hoorde haar rochelen, en ze had het benauwd,
waarschijnlijk had het vocht achter de longentjes. Het zwarte poesje
hebben ze Blacky genoemd, wat ik geen mooie naam vond, dus noemde ik
haar Moortje. Blacky vind ik een honden naam, en meer voor een
jongentje. Deze wilde wel goed drinken, maar was helemaal hysterisch ook
als zij gedronken had, bleef ze zoeken, en kon niet rustig bij je
zitten.

De volgende dag moest Jan werken, en zou Lies haar meenemen naar het
werk, en haar daar voeden. Ik had Moortje op mijn arm, en voelde dat ze
verdrietig was, en niet gelukkig, en stelde voor om dan toch haar maar
mee te nemen, en proberen of het bij mijn moederpoes wilde drinken, maar
wel onder die voorwaarde dat ze het weer terug namen als het groter was.
Want zelf heb ik allemaal perzen, en hoe lief alles ook is, het is niet
de bedoeling om deze erbij te nemen.

Moeder Tiffany lag heerlijk in de doos haar 2 kittens te voeden, ik heb
voorzichtig een tepel gezocht en daar Moortje aangelegd. En of ze nooit
anders gedaan had, begon ze te stampen en te spinnen of haar leven er
van af hing. Dat was het dus, ze miste de warmte en de moederliefde, op
dat moment waren mijn kittens 4 weken oud, en Moortje 1 week, een
prachtig gezicht, zo'n klein zwart lijfje met haar punt staartje tussen
die 2 bolletjes wol in. Nu maar afwachten hoe het ging!

Moeder poes ging op een gegeven moment uit de doos, en alles leek goed
te gaan, totdat ze weer terug kwam. Ze keek, en ze keek nog eens, en
dacht wat ligt daar nu voor een zwart monster? Nou daar ging ze mooi
niet bij liggen, ze mopperde wat, en ging voor de doos liggen. Elke keer
pakte ik Tiffany op en lag de 2 kittens van haarzelf aan om te drinken,
had zij ze dan gewassen, dan ging ze lekker bij ze liggen, dan pakte ik
Moortje en lag die ertussen, dan ging het wel goed.

Met het bijvoeden was ik klaar, maar nu kon ik dus weer opnieuw beginnen
met Moortje en ook het masseren, want dat deed Tiffany niet bij haar.
Door ze steeds met wat melk van de poes in te smeren, ging het na een
week wat beter, en waste ze Moortje ook mee. Al met al had ik er maar
weer een hele drukte bij, steeds maar controleren of ze aan kwam,
bijvoeden en masseren.

Ondertussen was mijn nestje al zindelijk, en kwam de kooi al uit om de
boel te verkennen, waren ze uitgespeeld, dan kropen ze weer dicht tegen
Moortje aan. Ze speelden ook al leuk met elkaar, en Moortje gebruikten
ze als muisje of als speelballetje. Die schreeuwde soms wel, want die
kleintjes hadden niet in de gaten dat ze zo hard deden. Vooral dat
kleine puntstaartje was een mooi speeltje. Jan en Lies kamen elke keer
kijken, en ze knuffelen. Als ze niet konden, dan belden ze en vroegen
hoe is het met Blacky? Nou zei ik dan met Moortje gaat het goed, en
jullie zeiden dat ze pik zwart was, maar ze heeft een heel klein wit
plekje onder haar kin. Dat was lachen, want dat hadden ze nooit gezien.
Op een gegeven moment zeiden ze, wij noemen haar dan ook wel Moortje,
want jij blijft toch Moortje zeggen.

Ze groeide als kool!!! En met 4 weken liep ze ook achter die andere
kittens aan de kamer in, ook ging ze keurig op de bak, ze deed alles na.
wel heeft ze het zwaar te verduren gehad soms, want die andere 2 die
waren wel 3 weken ouder, en ik had een nestje wat 6 weken ouder was, en
vooral dat staartje waren ze allemaal gek op! Maar moedertjes had ze
genoeg, iedereen vertroetelde haar. Van Tiffany was het haar eerste
nestje, en voor dat ze zwanger werd had ze een vreselijke hekel aan
kittens, als ik eens een nestje had, wat nog weleens gebeurde, dan
gromde en schreeuwde ze zelfs tegen te kleintjes.Ze moest er niets van
hebben, en nu is zo'n lief moedertje, wie had dat ooit verwacht!

Toen Moortje bijna 10 weken oud was is ze ingeënt, en ze zou de zondag
daarop terug gaan naar Jan en Lies. Ik had ze wel aangeraden, om er nog
een katje bij te nemen van dezelfde leeftijd, dan kunnen ze mooi samen
spelen. Hier speelde ze ook met 14 katten, en als je dan alleen komt is
dat niet leuk. Ze hebben dan wel 2 honden, maar daar speel je toch
anders mee dan met je soortgenootjes. Bovendien werken Jan en Lies de
hele dag. Dus hebben ze een ander katje opgezocht van dezelfde leeftijd.
Zondagmorgen gingen ze eerst dat andere katje halen, en op de terugweg
kwamen ze Moortje halen. Om ongeveer 11.00 uur gingen ze weg met
Moortje, blij en opgewekt! Zaterdag daarvoor was Lies nog bij mij, het
was net of ze zwanger was, nou zei ze, ze kunnen komen alles heb ik
klaar1 Voer, speeltjes een paal een bak alles heb ik in huis!

Om ongeveer 13.00 uur ging de telefoon, en Lies was helemaal niet blij
meer, maar helemaal overstuur. Haar nek en gezicht zaten vol krabben, de
kamer vol schuim van het schuimbekken van de hond. De hond waar ik zelf
al bang voor was dat het niet goed ging, schuimbekte en had duidelijk
moordneigingen. Met veel moeite heeft Jan de wurgketting om hem
gekregen, en kon hem wegtrekken. De katten zijn vlug naar boven
gebracht, en ik ben er heen gegaan om alles te troosten, maar die blik
in die hond zijn kop vergeet ik niet meer, zoiets heb ik nog nooit
gezien, echt vreselijk! Ik zag het allemaal al voor me, één keer die
deur op een kier, en die kleintjes glippen naar binnen, en worden
verscheurd, daar had ik niet alle moeite voor gedaan. Ik heb veel
meegemaakt, en met honden is het altijd goed gekomen, vaak al binnen 1
week waren ze vriendjes. Die andere hond die blafte wel, maar met deze
hond komt het niet goed. hij probeert wel vaker iemand aan te vallen, en
die week van te voren had hij Jan nog door zijn hand gebeten, en die was
er ook al klar mee, maar Lies kon nog geen afscheid nemen van hem.

We hebben lang gepraat, ook hebben we nog contact gehad met de trainer
en de dierenarts. ik heb ze toen gezegd, als je de hond niet wegdoet,
gaat Moortje weer mee, en moet je dat andere katje ook terugbrengen. Wat
een leuke dag had moeten worden, werd een hele verdrietige dag, maar dat
het niet goed kwam was duidelijk. Op aanraden van de trainer, en de
dierenarts en mij zijn ze nu dus weer katloos! Ze hebben die mevrouw van
dat andere katje gebeld, en ze konden haar terug brengen, ze zette het
wel weer op internet. En Moortje? Ach zo'n lief beestje kan hier ook nog
wel bij! Als de tijd er rijp voor is, laat ik ze wel helpen. Ik hoop dat
ze hier een lang en gelukkig leven krijgt!

Dit was het verhaal van mijn "vondelingetje" Moortje 2 keer gered, één
keer uit de grasmachine, en één keer van de hond!

Helaas is Moortje dood gereden op 27 augustus 2007